सानीको सम्झनामा भाग - १

साँच्चै कुनै दिन थियो, जब मलाई उसको स्वर एकछिन नसुन्दा पनि छटपटि हुने । तर जब उसले अन्तरघात गरि अनि बानि पार्नु पर्यो उसको अभावमा जीवन जीउनको लागि । उसको स्वर सुन्न नपाउँदा म मात्र कहाँ अतालिएको हुन्थेँ र उसको स्वर सुन्न नपाउँदा ? उ स्वयम् पनि आकुल ब्याकुल हुन्छु भन्थि कुनै पल मेरो आवाज उसको सामु नपुगेको समयमा । 

पहिले म आफू माया प्रेमका कुामा विश्वास गर्ने मान्छे थिएँ । साथीहरुको माया र प्रेमको नाटक देखेर दिक्क भएको थिएँ अनि उनीहरुको पीडा सम्झेर अघाएको पनि । आफूले अनुभव नै नगरिकन पनि मलाई अमन भइसकेको थियो यो ‘माया’ भन्ने शब्ददेखि । यो अवस्था त्यो बेलासम्म कायम रह्यो, जतिबेलासम्म मेरो उसँग भेट भएको थिएन । जब हाम्रो भेटघाट हुन थाल्यो बिस्तारै सम्बन्धहरु बक्लिँदै जान थाले । सम्बन्ध त्यहाँबाट सुरु हुँदो रहेछ जब आफूले आफैलाई एक्लो महसुस गरिएको हुन्छ ।

सायद सानी पनि म जस्तै एक्लीएक रहिछे क्यारे जुन बेलामा हाम्रो भेट भएको थियो । उसले गुनासो गर्थी –‘म शहरमा भएर पनि गाउँको कुनै अनाकण्टर ठाउँमा छु, बुबाआमा कसैलाई मेरो वास्ता छैन, सबै आ–आफ्नै पारामा छन्, फगत एक्लो जीन्दगी बाँचेको छु ।’ हामी दुई भेटिएपछि हामीबीच कुराकानी गर्ने आफ्ना तिता मिठा अनुभवहरु र भोगाइ साटासाट गर्ने चौतारी बन्यो हाम्रो सामिप्यता एकअर्कालाई । त्यसैमा उसले भनि हाली तपईको मोवाइल नम्बर दिनु न ! उ त म भन्दा पनि फरवार्ड भएर मेरो नम्बर मागी सुरुमा त मैले मोवाइल नम्बर दिनलाई आनाकानी गरें । यद्यपी उसले मसँग गरेको विनम्रता पूर्वकको आग्रहलाई नकार्न सकिन, उसको ईच्छा पूरा गरिदीएँ आफ्नो सेल नम्बर दिएर । 

मेरो नम्बर पाएपछि उसले एकैछिनमाा फोन गरिहाली अनि दैनिक लामो समयसम्म फोनबाट कुराकानी हुन थाल्यो । कता कता मलाई पनि उसँगको सामीप्यता सुमधुर लाग्न थाल्यो अझै भनौं रमाइलो अनुभुति दिन थाल्यो । पछि मैले पनि उसलाई फोन सम्पर्क गर्न थालें तर यौटी असल साथी सम्झेर, जसले आफ्ना हरेक कुरा मसँग शेयर गर्ने गरेकी थिइ र मेरो पनि सुनिदिन्थी । आफूलाई एक्लोपनबाट बिस्तारै हट्दै गएको अनुभुति हुन थाल्यो मलाई उसको सामिप्यताले । 

फोनबाट मात्र कुराकानी गरेर नपुगेर हामीले फेसबुक, ट्वीटर, स्काइप लगायतका सामाजिक सञ्जलको भरपुर उपयोग गरिरहेका थियौँ । उसले पटक पटक मलाई यौटै प्रश्न गरेर कायल बनाउने गरेकी थिइ कुनै बेला । भन्थी, –‘तपाईले मलाई के सोच्नु भएको छ ?’ उसको प्रश्नले म एकछिन त हास्थें अनि उसले गम्भीर भएको भनेको हो साँच्ची भन्नुस् न भन्ने गर्थी । आफू सोझो मान्छे उत्तर दिने ठाउँ नपाएर केहि बेर त आवक् हुन्थें अन्ततः भन्ने गरेको थिएँ ‘तिम्लाई के लाग्छ ?’ मेरो यस्तो उत्तर सुनेर सानीले भन्ने गर्थी, –‘प्लीज क्रस क्वेशन नगर्नु न ।’ अनि मेरो सोझो सवाफ हुन्थ्यो –‘एउटी असल साथी, जसले हरेक पीडामा पनि सँगै रहेको जस्तै गरि साथ दिने गरेकी छे ।’ 

मेरो यस्तो खालको उत्तर पाएपछि केहि क्षण त उ चुपचाप लागेर बस्ने गर्थी अनि पछि कुराकानीको प्रसङ्ग मोड्न तिर लाग्थी । उसले मलाई बारम्बार त्यही प्रश्न सोधेर हैरान बनाउने गर्थी दिनमा कम्तीमा पनि तीन÷चार पटक उसको त्यहि एउटै प्रश्न दोहोरिने गरेको थियो । मेरो पनि त्यही एउटै उत्तर पाउने गरेपछि उ मसँग आजित भइछे क्यारे केहि दिन उसले अरु नै कुरा गरी । करीव हप्ता दिनको फरक प्रसंग पछि उसले त्यही पहिलेकै कुरा गर्न थालि भन्थी, –‘नढाँटी भन्नुस् है तपाई मलाई के सोच्नु हुन्छ ?’ बारम्बार उसले एउटै प्रश्न सोधेका कारण मेरो पनि पारो तात्यो अनि भन्दिएँ ‘अहिलेसम्म त साथी सोचेको छु, अब फेरि यहि प्रश्न दोहोरियो भने म सोच्न बाध्य हुनेछ मैले तिम्लाई के सोचेको छु भनेर ।’ 

बाँकी अर्को भागमा लेखौंला.................

क्रमशः...............